Danas
STUDENTI SU I MILOŠEVIĆA SATERALI U ĆOŠAK
Siniša Nikolić, šef kabineta Zorana Đinđića o pokretanju petooktobarske revolucije i generalnom štrajku koji je tome prethodio
Kažu da mišu koga je mačka priterala uz ćošak zida, ne preostaje ništa drugo nego da skoči i pokuša mački da odgrize nos. Mladi ljudi, pre svega studenti, kroz svoje proteste 1991, 1992, 1996- 1997. i najzad 2000. godine, skakali su iz svog ćoška na režim Slobodana Miloševića...
Pritisnuti sankcijama, inflacijom, viznim režimom, vojnim pozivima da ginu po tuđim ulicama i livadama, bombardovanjem sopstvenih gradova i globalnom osudom sveta za dela koja su u njihove ime činile horde pljačka- ša i kvazipatriota – kaže za Danas Siniša Nikolić, šef kabineta ubijenog premijera Zorana Đinđića. On se osvrnuo na događaje koji su doveli do petooktobarske revolucije i generalnog štrajka, odnosno dana u kojima je Srbija zastala, što je dovelo do pada diktatorskog režima Slobodana Miloševića. „Marta 1991. godine, tog razgoropađenog miša sa Terazijske česme, zaustavile su ostavke rukovodstva RTS-a, ministra policije i oslobađanje uhapšenih opoziocionara. Juna 1992. više od 10.000 studenata okupljenih ispred Rektorata Univerziteta u Beogradu, tražilo je ostavku predsednika Slobodana Miloševića, raspuštanje Skupštine, formiranje koalicione vlade i raspisivanje poštenih izbora. Protest je uprkos velikoj podršci građana i javnih ličnosti, završen bez ispunjenih uslova“, podseća naš sagovornik. Krajem 1996. i početkom 1997. godine, tromeseč ni protesti izazvani izbornom krađom režima Slobodana Miloševića, a na inicijativu opozicione koalicije Zajedno, predstavljali su pravi festival mladosti, ljubavi, mašte i upornosti, dodaje. – Studenti su svakodnevno, sa velikim brojem građana, u svim velikim gradovima Srbije, izlazili u šetnje, duvali u pištaljke, udarali u šerpe i izvodili performanse. Protest se okončao priznanjem izbornih rezultata lokalnih izbora i formiranje prve demokratske uprave Grada Beograda nakon Drugog svetskog rata, na čelu sa dr Zoranom Đinđićem, kao gradonačelnikom. Nakon bombardovanja Srbije i suludog rata sa najjačim zemljama sveta, krajem 1999. i tokom 2000. godine, razvio se studentski pokret Otpor, pre svega kao otpor režimu Slobodana Miloševića, a zatim i kao podr- ška koaliciji opozicionih stranaka DOS – priča Siniša Nikolić. Organizujući svoje delovanje gotovo kao što su to činili mladi ilegalci u okupiranim gradovima 1941, Otpor je svojim akcijama skretanja pažnje na pogubnost režima Miloševića, počeo da zadobija simpatije i onog dela populacije koja je potonula u beznađe i apatiju, ističe Nikolić. „U tajnosti su se štampali i raznosili leci i lepili plakati, organizovale tribine, iscrtavale pesnicama, kao simbolom Otpora, državne institucije i prostorije crveno-crne koalicije na vlasti, socijalista i radikala…
