Trilogija

Nakon dva objavljena romana (Zid i Bogumil), Goran Tica je rešio da se okuša i u dramskom književnom žanru. Njegova trilogijski osmišljena drama (Junija, Lidija i Marijam) predstavljaja svojevrstan apokrif.

Tematika ove drame iz tri dela su zapravo starozavetne žene, koje su predstavljale apostolke Hristove, a koje se zbog svog pola ne javljaju u Bibliji, niti se spominju u crkvi i crkvenim spisima. U svom drugom romanu Bogumil, autor je nastojao da kroz isključivo žensko načelo opiše razvoj duhovnosti i vere. S toga, ova drama i ova tri ženska lika predstavljaju svojevrsan nastavak na roman, odeven u drugu književnu formu. Izuzimajući istorijski i biblijski kontekst, zanimljiv je način na koji autor opisuje žene, tananim psihološkim postupcima. Na osnovu malo, gotovo nikakvih istorisjkih podataka, autor se oslanjao isključivo na svoj senzibilitet i književni rast.

Njegova Junija, Lidija i Marijam, ali i Ana i ridjokosa Esen iz Bogumila, simbolizuju i ujedinjuju osećajnost i neznost žene, snagu ratnika i čulnost bludnice. Iako tri različita lika, junakinje iz autorove trilogije slične su u postojanosti vere, ali ujedno i vernosti.

Upravo u tim osobinama svojih junakinja, autor prevazilazi istorijski kontekst i daje im odredjenu univerzalnu dimenziju i savremenost. Potpuno izbrisane iz ljudske svesti, od strane intervencija crkve, Goran Tica vraća žene apostole na velika vrata u književnost, ne kako bi popravio iskrivljenu  istorijsku sliku, već kako bi objasnio ključnu ulogu žene, kako u veri, tako i u svim duhovnim i životnim aspektima. Možemo reći da je autor svojevrni borac za rodnu ravnopravnost.