Pečat

GODINA KOJA BUDI STREPNJU

Rastanak s minulom književnom godinom: Usponi i padovi u 2024.

Godina za nama, koja je donela nove progone i stradanja Srba na Kosovu i Metohiji, a zatim i tragične događaje u samoj Srbiji (pad nadstrešnice na novosadskoj železničkoj stanici) ogolila je mnoge procese koji su se godinama odvijali ispod radara javnosti.

Iz te sumorne perspektive teško je pisati o književnim događajima u 2024. godini, ali nekoliko momenata, i određen broj naslova, ipak treba da budu zapamćeni. Na prvom mestu, to su odlasci naših velikih pisaca, Gorana Petrovića i Radoslava Petkovića. Šta je time srpska književnost izgubila videće se tek, ali ono što je bilo evidentno jeste sve manj i broj umetničkih pisaca koji se suvereno kreću kroz istorijske periode. Drugim rečima, bez obzira na žilavost koju pokazuje kroz dela žanrovskih pisaca, istorijskom romanu u nas predstoji kriza. On je nekada bio jedan od važnijih elemenata identiteta naše književnosti, ključni pokazatelj njene orijentacije na sudbinu naroda, što je delimično bila posledica faktora na koju književnost nije mogla da utiče. U vreme post-postmoderne, usled popularnosti tzv. autofikcijske književnosti, a zapravo one literature koja svoju svrhu vidi u preosmišljavanju procesa odrastanja i odnosa pojedinca prema društvu, istorijski roman gubi onu auru koju je imao u vremenima kada je kolektivna sudbina bila u srži interesovanja. Možda bi, međutim, i bio red da takvo vreme makar za Srbe konačno dođe…